Список использованных источников

• 1. Концепция непрерывного воспитания детей и учащейся молодёжи в республике Беларусь. Утверждена постановлением Министерства образования Республики Беларусь от 14 декабря 2006 г. № 125 (зарегистрировано в Национальном реестре правовых актов Республики Беларусь 30 декабря 2006 г. № 8/15 613)
• 2. Программа непрерывного воспитания детей и учащейся молодёжи в республике Беларусь на 2011;2015 годы. Утверждена постановлением Министерства образования Республики Беларусь от 24 мая 2011 г. № 16
• 3. Ананьев, Б. Г. Воспитание характера школьника / Б. Г. Ананьев.- СПб.: Питер, 1991. — 433 с.
• 4. Ануфриев Е. А. Социалистический образ жизни: Методология и методические вопросы. — М.: Высшая школа, 1980.-183с.
• 5. Афтонасьев, А. Ф. Мысли о воспитании / А. Ф. Афанасьев // Антология педагогической мысли в России в первой половине XIX века / Сост. П. А. Лебедев. — М.: Педагогика, 1987. — С. 394−402.
• 6. Белая, К. Ю. Система работы с детьми по вопросам патриотического воспитания / К. Ю. Белая. — М.: Просвещение, 1998. — 439 с.
• 7. Белинский, В. Г. Полное собрание сочинений / В. Г. Белинский. — М.: Просвещение, 1984. — 743 с.
• 8. Беляев, А.В. Социально-педагогические основы формирования гражданственности учащейся молодежи: Дис… д-ра пед. Наук / А. В. Беляев. — Ставрополь, 1997. — 531 с.
• 9. Божович, Л. И. Личность и ее формирование в детском возрасте / Л. И. Божович. — М.: Просвещение, 1968. — 464 с.
• 10. Бородич, А. М. Методика социализации детей / А. М. Бородич. — М.: Просвещение, 1981. — 485 с.
• 11. Венгер, А. Л. Старший дошкольник / А. Л. Венгер // Дошкольное воспитание. — 1994. -№ 1. — С.37−38.
• 12. Воспитание детей в старшей группе детского сада / Сост. Г. М. Лямина. — М.: Педагогика, 1994. — 284 с.
• 13. Воспитание нравственных чувств у старших дошкольников / Под ред. А. М. Виноградовой. — М.: Просвещение, 1989. — 95 с.
• 14. Гамезо, М. В. Старший дошкольник и младший школьник / М. В. Гамезо. — М-Воронеж, 1998. — 377 с.
• 15. Гаязов, А. С. Формирование гражданина: теория, практика, проблемы: Монография / А. С. Гаязов. — Челябинск: Изд-во ЧГПУ «Факел», 1995.—238 с.
• 16. Гельвеций, К.А. О человеке, его умственных способностях и его воспитании / К. А. Гельвеций // Хрестоматия по истории педагогики / Сост. Пискунов А. И. —М.: Просвещение, 1971. — 385 с.
• 17. Даль, В. И. Толковый словарь живого великорусского языка: В 4 т./ В. И. Даль. — М.: Сфера, 1978. — Т. 8. — 755 с.
• 18. Дубініна, Дз.М. Свет вакол мяне: Вучэбны дапаможнік для выхаванцаў старшай ступені (ад 5 да 6 год) устаноў, якія забяспечваюць атрыманне дашкольнай адукацыі /Дз.М. Дубініна. Мн.: Аверсэв, 2006. — 121 с.
• 19. Дубовская, Л. Спадчына / Л. Дубовская // Пралеска. — 2007. — № 1. -С. 21−28.
• 20. Калинин, М.И. О коммунистическом воспитании. Избр. речи и статьи / М. И. Калинин. — М.: Просвещение, 1968. — 102 с.
• 21. Ковалев, А. Г. Психические особенности человека / А. Г. Ковалёв, В. И. Мясищев. — М.: Педагогика, 1999. — 288 с.
• 22. Козлова, Т. А. Дошкольная педагогика / Т. А. Козлова, Т. И. Куликова. — М.: Издательский центр «Академия», 1998. 322 с.
• 23. Коменский, Я. А. Избранные педагогические сочинения / Я. А. Коменский. — М.: Учпедгиз, 1955. — 656 с.
• 24. Куницын, А. П. Наставление воспитанникам / А. П. Куницын // Антология педагогической мысли России первой половины 19 века / Сост. П. А. Лебедев. — М.: Педагогика, 1987. —С. 141−145.
• 25. Лушников, А. М. История педагогики: Учеб. пособие для студентов педагогических высших учебных заведений / А. М. Лушников. — Екатеринбург: Урал. гос. пед. ун-т, 1994. — 368 с.
• 26. Макаренко, А. С. Проблемы школьного советского воспитания / А. С. Макаренко // Соч. — М.: Изд-во АПН РСФСР, 1951.— Т.5. — С. 109−225.
• 27. Матушкин, С. Е. Народность в воспитании гражданственности / С. Е. Матушкин. — Челябинск: Челяб. гос. ун-т, 1999. — 95 с.
• 28. Мой край завецца Беларуссю: дапаможнiк для педагогаў / А.I. Красiла. — Мазыр: Белый Ветер, 2006. — 74 с.
• 29. Мухина, B.C. Возрастная психология: феноменология развития, детство, отрочество / В. С. Мухина. — М.: Академия, 2002. — 456 с.
• 30. Никонова, И. Е. Патриотическое воспитание детей дошкольного возраста / И. Е. Никонова. — Мн.: Асвета, 1991. — 122 с.
• 31. Новицкая, М. Ю. Наследие. Патриотическое воспитание в детском саду: пособие для воспитателей / М. Ю. Новицкая. — М.: Сфера, 2003. 137 с.
• 32. Петровский, В. А. Построение развивающей среды в дошкольном учреждении / В. А. Петровский, Л. М. Кларина, Л. А. Смывина, Л. П. Стрелкова. — М.: Педагогика, 1993. — 322 с.
• 33. Пралеска: программа дошкольного образования / Е. А. Панько и др. Мн.: НИО; Аверсэв, 2010. — 320 с.
• 34. Пуйман, С. А. Педагогика: основные положения курса: Справочное пособие / С. А. Пуйман. — Мн.: ТетраСистемс, 1999. — 128 с.
• 35. Радищев, А. Н. Избранные философские сочинения / Под общей ред. И. Я. Щипанова. — Л.: Госполитиздат, 1949. — 558 с
• 36. Реан, А. Психология и педагогика / А. Реан, Н. Бордовская, С.Розум. — СПб.: Питер, 2003. — 432 с.
• 37. Словарь современного русского литературного языка: В 17 т. — М.-Л.: Педагогика, 1959. — Т. 9. — 739 с.
• 38. Столяренко, А. М. Общая педагогика: учеб. пособие для студентов вузов, обучающихся по пед. специальностям / А. М. Столяренко. — М.: ЮНИТИ-ДАНА, 2006. — 479 с.
• 39. Сухомлинский, В. А. Воспитание советского патриотизма у школьников: Из опыта работы сельской школы / В. А. Сухомлинский. — М.: Учпедгиз, 1959. — 148 с.
• 40. Терентий, М. А. Теория и практика патриотического и интернационального воспитания подрастающего поколения / М. А. Терентий. — Кишинев: Стипница, 1978. — 276 с.
• 41. Ушинский, К. Д. Избранные педагогические сочинения / К. Д. Ушинский. — М.: Педагогика, 1974. — Т. 2. — 566 с.
• 42. Харламов, И. Ф. Педагогика / И. Ф. Харламов. — М.: Гардарики, 1999. — 520 с.
• 43. Чернышевский, Н. Г. Избранные педагогические произведения / Н. Г. Чернышевский. — М.: Изд-во АПН РСФСР, 1953. — 772 с.
• 44. Эльконин, Д. Б. Детская психология: развитие от рождения до семи лет / Д. Б. Эльконин. — М.: Просвещение, 1990. — 374 с.
• 45. Эльконин, Д. Б. Психология игры / Д. Б. Эльконин. — М.: Педагогика, 1999. — 284 с.
• 46. Якобсон, С. Г. Психологические проблемы этического развития детей / С. Г. Якобсон. — М.: Педагогика, 1984. — 143 с.
• 47. Ясева, Н. Ю. Воспитание основ патриотических чувств дошкольников / Н. Ю. Ясева. — Могилев, 2000. — 164 с.

Анкета для выявления уровня патриотической воспитанности дошкольников.

• 1. Как называется страна, в которой мы живём?
• 2. Какой город является столицей Республики Беларусь?
• 3. Какие ты знаешь отличительные символы нашей страны?
• 4. Каких ты знаешь белорусских поэтов или писателей?
• 5. В каком городе ты живёшь? На какой улице?
• 6. Какие ты знаешь белорусские города?
• 7. Какие ты знаешь реки в Беларуси?
• 8. Как называется улица, на которой находится твой детский сад?
• 9. Какая есть река в твоём городе?
• 10. Какие города находятся возле твоего родного города?
• 11. Какие ты знаешь белорусские национальные праздники?
• 12. Знаешь ли ты, когда празднуется День Победы? А что празднуют в этот день?

ПРИЛОЖЕНИЕ 2

Занятак «Мая хата багата».

Праграмны змест: праз знаёмства з беларускай цацкай пашыраць веды дзяцей аб дэкаратыўна-прыкладным мастацтве Беларусі; актывізаваць мысленне i маўленчыя магчымасці дзяцей; узбагачаць слоўнікавы запас па тэме «Беларускія цацкі» вучыць выкарыстоўваць у актыўнай мове беларускія вершы, загадкі, прымаўкі, песні, выхоўваць цікаўнасць да беларускай мовы i культуры.

Папярэдняя работа: знаёмства з беларускім фальклорам (вершы, казкі, загадкі, прыказкі, песні), падрыхтоука інсцэніроўкі «Пеўнік i яго сябры» з глінянымі цацкамі, развучванне беларускіх народных гульняў.

Абсталяванне: гліняныя, саламяныя, драўляныя цацкі, «хата» бабулі, наглядныя дапаможнікі для гульняў «Дзе чыя хатка», «Што залішняе?».

Слоўнікавая работа: гліняныя, саламяныя, драўляныя, куфар, столь.

Ход занятку Выхавальнік (В.) — Дзеці, адкажыце, у якой краіне мы з вaмi жывем? Як называецца наш горад? Якія яшчэ вы ведаеце гарады? А дзе, акрамя горада, жывуць людзі? Ці ёсць у вас у весцы знаёмыя ці родныя? А ў мяне ёсць такая бабуля, якая жыве ў вёсцы. Яна запрашае нас у госці. Зараз мы з вамі адправімся да яе. (Дзеці пад музыку ідуць да бабулі. Прыходзяць — нікога няма.) На стале ляжыць запрашэнне:

Гэй, сябры! Вітаю вас!

Заходзьце, мілыя, да нас!

Сёння мая хата Цацкамі багата.

Вы мяне чакайце, Цацкі разглядайце.

(Дзеці разглядаюць цацкі: саламяныя, гліняныя, драўляныя, льняныя.).

В. Што вам тут знаёма? Каму больш за ўсё падабаецца гэты саламяны конік? Раскажыце пра яго.

Дзіця. Гоп-гоп, конік мой, Пагуляй яшчэ са мной.

Напаю вадою, Накармлю травою.

В. З чаго зроблены конік? Які ён? А якая саломка? (Залацістая, бліскучая, гладкая.) Якія яшчэ цацкі з саломы вы бачыце? (Адказы дзяцей.) Кожную цацку, якую вы бачыце, яшчэ можна назваць так: ён, яна, яно, яны. Напрыклад: конік — ён, лялька — яна, птушка — яна, усе разам — яны.

А вось паглядзіце на мастачак, якія робяць саламяныя цацкі. (Дзеці разглядаюць фотаздымкі.) А зараз паслухайце загадку:

Ёсць адмысловы Будзільнік вясковы.

Заводзіць не трэба Ды трэба карміць.

I будзе ён ранкам На працу хадзіць.

Правільна, гэта певень. Знайдзіце тут пеўніка. З чаго ён зроблены? (З гліны.) А якія яшчэ гліняныя цацкі таксама можна назваць словам!: ён, яна, яно, яны? Ён — конік, парсючок; яна — курачка, гусачка; усе разам — яны. Гліняныя цацкі - разнастайныя: жывёлы, птушкі, людзі. Майстар спачатку выбірае гліну, потым лепіць фігурку, сушыць яе, абпальвае ў печы, размалёўвае. Дзіця возьме такую цацку i адразу прымае яе ў сваю гульню. I мы таксама зараз пагуляем.

В. Жыў ды быў Певунок,

Ён на печы спаць не мог, Вельмі рана ўставаў,.

Меў ён вельмі многа спраў.

Певень. Разам з сонейкам устаю, Песню звонкую пяю, Усе, усе, усе ў хляве ўставайце Ды да працы прыступайце.

Кураняты. Дзякуй, Пеця-певунок, Што падняцца дапамог.

Гусачка. Га-га-га-га-га-га, Уставаць нам yciм пара.

Будзем травачку шчыпаць, дзетак частаваць.

Кароўка. Мне таксама трэба ў поле Хуценька icці,.

Дзеткам нашай гаспадыні.

Малачка нясці.

Парсючок. Ну чаго ты гарлапаніш?

Паспаць хочацца яшчэ.

Ёсці мне i мaiм дзецям Гаспадыня вунь нясе.

В. Пеўнік так расхваляваўся.

і да парсючка падаўся, Пра сяброўства расказаў.

I параду яму даў.

Пеўнік. Пра ляноцтва забывай,.

і да працы ўставай, Толькі той, хто любіць працу, Сябрам нашым можа звацца.

В. Вось які цудоўны спектакль, дзеці, атрымаўся. а дапамаглі нам у гэтым… (гліняныя цацкі). З глінянымі цацкамі трэба гуляць асцярожна. Таму што рабіць ix складана. Вось паглядзце, як майстры працуюць. (Дзеці разглядаюць фотаздымак) Гэта сапраўднае беларускае мастацтва. Дзеці, глядзце, якія цудоўны куфар ёсць у бабулі. Цікава, што там ляжыць? (Дзеці заглядваюць у куфар, бачаць драўляныя цацкі.) Як вы думаеце, чым яны адрозніваюцца ад гліняных? Дрэва — матэрыял цвёрды, моцны. Майстры выпільваюць з дрэва птушак, якіх, напрыклад, падвешваюць над калыскай ці пад столлю. Драўляныя цацкі могуць рухацца як быццам сапраўдныя. А зараз мы з вaмi пагуляем у гульню «На дудзе Мікіта грае».

А вось гэта льняныя цацкі. Якія яны? Паглядзіце, як трымаюцца ў лялькі pyкi, зробленыя з мяккага валакна: майстар туга сціснуў лён у пучок, змазаў клеем. Доўгая спадніца ўпрыгожана цясьмой з беларускім узорам. Дзеці, можа цацкі стаміліся і хочуць у свае хаткі? Давайце возьмем па адной i аднясём у іх хаткі.

Гульня «Чаму сюды прынёс гэтую цацку?» .

• (у драўлянай хатцы жыве драўляная цацка i т.д.)
• (Вяртаецца бабуля з поўным кошыкам цацак)

Бабуля. Добры дзень, мае даражэнькія! Прабачце, калі ласка, затрымалася я на кірмашы. А што вы тут без мяне робіце?

Дзеці. Цацкі разглядаем.

Бабуля. А якія вам больш спадабаліся?

Дзеці. Усе!

В. Мы нават цацкі ў ix xaткi размясцлі.

Бабуля. Дзеткі, я на кірмаш ездзіла за падарункамі для вас. Вось паглядзіце, якія цацкі-свісцёлкі здабыла. Заўсёды на Беларусі яны былі любімай дзіцячай забавай. Сёння дзе-нідзе яшчэ працуюць майстры, якія робяць такія цацкі. У большасці - у выглядзе жывёл i птушак. (Паказвае, дзеці называюцъ) Гэтыя жывёлы i птушкі даюць моц чалавеку. А калі з iмi гуляюць дзеці, бацькі свішчуць на ix, i малыя не хварэюць, свісцёлкі адганяюць злых духаў. Я вам дарую ix для таго, каб вы з імі гулялі i ніколі не хварэлі. Ну, а зараз разам паспяваем i пасвішчам, (Дзеці выконваюць песню «Гусачок»).

В. Дзякуй, бабуля, за цацкі-свісцёлкі Але нам трэба вяртацца. Да пабачэння!

ПРИЛОЖЕНИЕ 3

Комплексны занятак «Незвычайная вандроўка».

Праграмны змест:

• — абагульніць веды аб тым, што наша Радзіма — Беларусь;
• — народ, які жыве ў Беларусі - беларусы;
• — мова на якой мы размаўляем — беларуская;
• — пазнаёміць з керамічнымі вырабамі;
• — замацоўваць веды аб даўжыні гукаў i дакладна ў папеўках воплескамі ў далоні паказваць рытмічны малюнак папеукі;
• — працягваць знаёмства з драўлянымі музычнымі інструментамі, адрозніваць ix па гучанню;
• — развіваць пачуццё рытму, у песнях вызначаць моцную i слабую долю i рытмічна граць на шумавых музычных інструментах;
• — праз песні пашыраць слоўнікавы запас дзіцяці;
• — удасканальваць уменне дзяцей рытмічна выконваць асноўныя pyxi пад музыку.

Ход занятку:

гучыць беларуская песня «Мой родны кут». Дзеці пад гук пecнi заходзяць у групавы пакой, сядаюць на свае месцы.

Выхавальнік: Дзеці, сёння ў нас цудоўны дзень. Да нас прыйшло вельмі шмат гасцей. Яны такія ўсе прыгожыя, добрыя, з такімі вясёлымі пяшчотнымі ўсмешкамі на тварах, нам з вамі перадаецца ix весялосць. Давайце з гасцямі прывітаемся.

Дзеці: Добры дзень Выхавальнік: ці звярнулі вы ўвагу на тое, якая гучала музыка, калі вы заходзілі ў групу?

Пры станоўчым адказе Выхавальнік працягвае гаворку, калі не — тады прапануе паслухаць яшчэ раз песню.

Якая па характару гэта песня? — Адказы дзяцей На якой мове спяваюць артысты? — Адказы дзяцей Пра што спяваюць у песні? — Адказы дзяцей Выхавальнік: Скажыце мне, калі ласка, у якой краіне мы з вамі жывём? — Адказы дзяцей, А калі мы жывём у Беларусі, нарадзіліся тут, хто мы? Беларусы У якім горадзе мы жывём? — Адказы дзяцей.

Так, дзеці, MІHCKгалоўны горад, сталіца Беларусі I мы з вамі размаўляем на якой мове? Адказы дзяцей Паспухайце верш «Родная мова» у выкананні Дашы.

«Родная мова».

Крынічкай спявае, не замярзае, Родная мова.

У сэрцы не гасне, поўніцца шчасцем, Родная мова.

Над светам лунае, вечна жывая, Родная мова.

І нас беларусаў збipae, яднае, Родная мова.

Выхавальнік: А якая яна наша родная мова?

Дзеці: прыгожая, ласкавая, пяшчотная. Беларуская мова — гэта мова нашых бабуль, матуль, гэта цудоўная мова.

Выхавальнік: Дзеці, я атрымала паштоўку ад дзеда Васіля i бабулі Bacіліxi /паказвае/ Яны цікавяцца, як вы жывіце, ці вялікія вы ўжо? Яны зноў запрашаюць нас ycix у вёску. Але мы з вамі паедзем не на аўтобусе, не на машыне, а на конях. Мы абярэм двух конікаў пры дапамозе лічылкі:

Кінь, кінь, перакінь.

Мы далёка пабяжым, Цераз воду, праз агонь, Не дагоніць нас i конь.

Абраныя дзеці бяруцъ дугу — яны коні, астатнія становяцца за імі i «едуць» у госці.

Дзеці спыняюцца ля дзвярэй этнаграфічнай хаткі.

Выхавальнік: Ну вось мы i прыехалі да Baciліxi i Васіля.

/ Дзед ляжыць на ложку i чытае газету. Баба прыбірае ў хаце./.

Баба: Дакуль ты, Васіль, ляжаць будзеш? Уставай, да нас госці прыйшлі!

(Да дзяцей) Гэй, сябры, вітаем вас!

Заходзьце хуценька да нас!

Сёння наша хата Цікавымі рэчамі багата!

Выхавальнік: Дзеці, паглядзіце колькі ўсяго цікавага ў дзеда з бабуляй. Хата незвычайная, бо тут жывуць цікавыя рэчы.

Баба: Так, дзеці, у нашай хаце шмат усяго цікавага, прыгожага. Гэта i гаспадарчыя тавары, i посуд, i рэчы з саломы i льну. I шмат чаго мы зрабілі cвaiмi рукамі. Дзед Васіль, раскажы пра посуд які ў нас ёсць.

Дзед: Вось гэты посуд я зрабіў cвaiмi рукамі ў сваёй майстэрні. Там у мяне стаіць ганчарны круг з дапамогай якога я раблю посуд. Можа вы адкажыце з чаго я раблю посуд? — Адказы дзяцей — Малайцы, з гліны.

Выхавальнік: Дзеці, можа вы ведаеце, як завецца чалавек які вырабляе посуд на ганчарным крузе? — Адказы дзяцей — Ганчар. Дык як можна назваць дзеда Васіля? (Ганчаром) Дзед: Ганчар — сапраўдны чараўнік,.

Ён гліны ўзяў камяк.

I вось збанок на крузе узнік, А потым круглы гляк.

На ганчарным крузе можна зрабіць розны посуд: i мicкi, i талеркі, кружкі, i збанкі, i чугункі (Усё паказвае) А посуд, каб быў прыгажэйшы, я размалёўваю фарбамі з элементамі беларускага узора: люцікамі, хвалістымі лініямі, кропачкамі, кветачкамі.

Выхавальнік: Дзякуй, дзядуля. Шмат цікавага мы даведаліся. А што гэта тут стаіць на стале?

Баба: Гэта куфэрак, у якім ляжаць розныя рэчы, я ix рабіла сваімі рукамі. Ткала посцілкі, вышывала сурвэткі, абрусы, ручнікі. А чым можаце вы парадаваць нас, што вы умееце рабіць?

Выхавальнік: А мы прыгожа танцуем i спяваем, на музычных інструментах умеем. Запрашаем усіх у музычную залу. (Госці і дзеці праходзяць у зал, дзе далей працягваецца занятак) Па сярэдзіне залы стаіць шырма, з бакоў крэселкі. Дзеці уваходзяць i адразу сядаюць. За шырмай чутны голас.

Янка: Ой-ой-ой!

Выхавальнік: Хто гэта крычыць?

Янка: Гэта я, хлопчык Янка!

Выхавальнік: А дзе ж ты?

Янка: Я тут, тут ! Не магу сабраць інструменты, яны ўсе раскідаліся ў мяне.

Выхавальнік: А якія інструменты?

Янка: Ну вядома, музычныя. Я вось малаточкам пагрукаю, а вы паспрабуйце здагадацца па гучанню, што гэта за інструмент, ды скажыце назву яго.

Янка, па чарзе грае на трашчотке-качалке, драбінке, ляпке, бубне, лыжках, трохвугольніке. Дзеці называюць інструмент, Выхавальнік выкладае ix перад шырмай.

Янка: А на гэтым інструменце, які вы яшчэ не ведаеце, я выканаю песеньку. Вы, дзеці, скажаце мне назву гэтай песенькі.

/Янка грае на металафоне папеўку «Жучок», дзеці кажуць назву папеўкі./.

Выхавальнік: Мы сабралі ўсе музычныя інструменты, зараз я дапамагу табе выбрацца i ты нас пазнаёміш з новым музычным інструментам.

Робіць выгляд, што дапамагае, руку заносіць за шырму. З’яўляецца хлопчык Янка, (лялька), ён аддае металафон выхавальніку.

Янка: Гэты музычны інструмент мае назвуметалафон. Граюць на iм стукая драўляным малаточкам па пласцінках, малаточак адскоквае, а гук працягвае гучаць. Зараз вы паспрабуеце caмi пастукаць па пласцінах.

Падыходзіць да дзяцей, тыя стукаюць. Зноў Янка грае папеўку, замацоўвае назву інструмента з дзецьмі.

Выхавальнік: Янка, мы гэтую песеньку, «Жучок», можам праспяваць i ў далонькі прапляскаць.

Дзеці спяваюць «Жучок» са словамі з транспанаваннем i пляскаюць рытмічны малюнак мелодыі: восьмыя ноты — два воплескі ў далонькі, чэцвяртныя — адзін воплеск па каленях. Затым музычны кіраўнік грае мелодыю, а дзеці «ціцікаюць». Восьмыя- «ці-ці», чвэрць — «та.».

Янка: А можа, вы мне праспяваеце якую-небудзь песеньку яшчэ?

Выхавальнік: Мы ведаем многа песень, але табе прапануем паслухаць жартоўную песню «Стуку-стуку па таку».

Дзеці бяруць драўляныя музычныя інструменты i спяваюць.

ПЕСНЯ «СТУКУ-СТУКУ ПА ТАКУ» Муз. Рэмізоўскай.

Янка: Добра спяваеце, добра граеце на музычных інструментах, малайцы.

Выхавальнік: Янка, нашы дзеці ведаюць вясёлы танец, а назва яго такая, як завуць цябе. Гэта танец — полька «Янка».

ПОЛЬКА «ЯНКА» беларуская народная музыка.

Янка: Ой, мне хочацца з вамi пагуляць. Я тут з сабой прынёс лапці, бярыце ix хутчэй, рабіце круг шырэй!

ГУЛЬНЯ «ЛАПЦІ».

Па крузе дзеці кладуць лапці i ca cпeвaмi ідуць, па крузе адзін за адным. Выхавальнік у гэты момант бярэ некалькі пар сабе ў руку. Напрыканцы мелодыі, дзецям патрэбна стаць на лапці «абуцца», каму не хапіла, той выбывае з гульні./.

Мы па крузе йшлі, Сабе лапці знайшлі. Ты, Mікітa, не зявай, Хутка лапці абувай.